Uren lang kon ik wakker liggen, draaien, zuchten en helemaal knetter gek worden van alle random ongecontroleerde gedachten die door mijn hoofd spookten. Er is soms geen touw aan vast te knopen, om moe van te worden. Piekeren is een uitwerking en een vertaling van je innerlijke gezondheid zowel lichamelijk als mentaal. Zelf heb ik enorm gemerkt als ik niet lekker in mijn vel zit en een tijdje wat ongezonder heb gegeten, is het ook een stuk drukker in mijn hoofd. Maar ook als ik onvoldoende ruimte neem voor mezelf en maar door raas.
Vanuit de yoga filosofie ontstaat alles om ook weer te gaan. Het komt en het gaat. Iets wordt geboren en gaat weer dood. Net als elke ademhaling en elke gedachten. Als je mij dat jaren geleden zou hebben vertelt zou ik je voor gek verklaren en het aller hardst zeggen dat mediteren echt niets voor mij is. Stilzitten en niets zeggen, Uhm no way. Jaren lang liep ik midden in de nacht naar de koelkast om iets te pakken om mezelf maar even af te leiden, iets om te eten of iets te drinken om vervolgens weer het bed in te gaan en te hopen dat mijn hoofd me toelaat om te rusten. Alleen wist ik toen niet dat eten in de nacht je bloedsuikerspiegel enorm een optater kan geven. Na ongeveer 15 min in slaap vallen en de volgende ochtend fris wakker te worden, dat verliep natuurlijk niet altijd zoals ik had gehoopt. Ik kan je vertellen zolang je blijft oefenen en vertrouwen heb je in jezelf komt er verbetering in.
Aldus google; Piekeren is een gemoedstoestand waarbij een persoon langdurig in een (niet beheersbaar) pessimistisch denkpatroon vastzit. Deze gedachten kunnen van allerlei aard zijn bijvoorbeeld, negatieve ervaringen uit het verleden, persoonlijke zorgen (financiën of gezondheid) of angst voor maatschappelijke ontwikkelingen.
De nacht van 2 Februari, vond ik mezelf weer eens een keer wakker liggen alleen deze keer was het heel anders. (en nee dit was niet de eerste keer na 4 jaar) er waren bijna geen gedachten. De gedachten die er wel waren, waren georganiseerd. Het ging over onderwerpen waar ik zelf over wilde filosoferen, onderwerpen die er voor mij toe doen. Waar ik blij van word. Mijn ademhaling is rustig tot zo’n 6 ademhalingen per minuut en de gedachten worden niet langer gedreven vanuit angst voor dingen die er misschien ooit zouden kunnen gaan gebeuren of over wat iemand wel of niet gezegd zou hebben.
Al die onbenullige dingen waar ik mij vroegen uren lang druk om kon maken, zorgden onbewust voor een stress reactie. Adrenaline wordt aangemaakt en je lichaam wordt klaar gemaakt om te vechten of te vluchten, echter lig je stil in je bed en ben je zelf de prooi van je eigen geautomatiseerde patronen waar je geen controle over lijkt te hebben.
Hoe verminder ikzelf het piekeren?
En hoe kom je dan van dat piekeren af? Niet stressen en niet piekeren is wel heel erg voor de hand liggend alleen hoe doe je dat dan?
Hoe ikzelf het piekeren verminder
Wat voor mij enorm heeft geholpen is dat ik dagelijkse beoefening van meditatie een kans heb gegeven, rustpauzes op de dag inlassen on de vorm van Powernaps en werken aan mijn darmgezondheid. Maar goed mediteren; ik ben zo’n 4 jaar jaar geleden begonnen met dagelijks 5 minuten in de ochtend net na het opstaan of voor het slapen gaan als ik een drukke dag heb gehad. Laat alles over wat mediteren wel of niet zou inhouden eens helemaal los en observeer waar je gedachten heen springen zonder het te proberen te controleren. Focus op je ademhaling en telkens als je afgeleid word haal je jezelf weer terug naar de simpele opdracht die je jezelf hebt gegeven en zal je zien dat zo’n kleine simpele opdracht als op je ademhaling focussen ineens heel erg moeilijk blijkt te zijn.
Zie je mind als een wilde olifant of een ander wild dier. Geef heb een naampje en het is jou taak om het wilde dier te trainen. Al snel zal je erachter komen dat dit geen gemakkelijk taak is en dat het zeker niet binnen een dag of een week doet waarvoor jij hem traint. Je zult moeten blijven herhalen en belonen. Straffen en frustreren werkt alleen maar averechts. Met jouw brein werkt het precies hetzelfde. Als je het negatieve aandacht geeft zal het blijven groeien en omdat het, het ziet als beloning. Je brein zal dus steeds minder gaan doen waarvoor je hem eigenlijk wilde trainen. Het vergt vertrouwen, geduld, doorzettingsvermogen, Kwetsbaarheid en moed. Je zal vallen en opstaan.
Je hebt ook niet in 1 keer leren lopen. Je was niet gefrustreerd, je vertrouwde op jezelf dat je eens zou lukken. Waar is het vertrouwen vandaag de dag in jezelf gebleven?
Veel mediteer plezier